is een van de 3 zogenaamde initiatie-sacramenten die iemand invoeren in de Kerkgemeenschap, volledig opnemen in in de Kerk.
De oorsprong van het vormsel is de handoplegging door de apostelen. Maar vanaf haar begin heeft de kerk verschillende riten gehad voor de mededeling van de heilige Geest in het vormsel; deze riten zijn ook herhaaldelijk veranderd.
Bij het H. Vormsel hernieuwen de vormelingen hun doopbeloften. Daarna ontvangen ze het Sacrament van Gods Geest als een “kracht” die hen bijstaat in hun toekomstige leven. Om een bewuste keuze te kunnen maken, is een passende voorbereiding en inleiding op zijn plaats. Vormelingen en hun ouders worden via de basisscholen in groep 8 geïnformeerd over de twee ouderavonden en een twintigtal voorbereidingen na school.
In 1971 heeft paus Paulus VI vastgesteld dat het sacrament van het vormsel wordt bediend door de zalving van het voorhoofd met chrisma, die bij wijze van handoplegging geschiedt onder de woorden: …ontvang het zegel van de heilige Geest, de gave Gods. Bovendien is de handoplegging over alle vormelingen te zamen met het gebed: “Almachtige God, Vader van onze Heer Jezus Christus …” een zinvol onderdeel van het sacrament, hoewel het niet tot het wezen van de sacramentele ritus behoort. In deze dubbele symboolhandeling behoudt het vormsel haar dubbele zin: in de handoplegging komt het bijbelse gebaar te voorschijn waarmee de gave van de heilige Geest wordt meegedeeld en in het gebed wordt afgeroepen, in de zalving met chrisma ontvangt de vormeling het zegel dat haar of hem op Christus doet gelijken. Dit zegel is onuitwisbaar, en dus kan een mens slechts eenmaal worden gevormd.